“คุณวิเคราะห์ได้ถึงไหนแล้วละ?”
คุณเคยสังเกตดอกไม้ที่ขึ้นมาระหว่างรอยแยกของแผ่นคอนกรีตไหม?
หรือเห็นผึ้งที่บินออกจากดอกไม้ โดยมีละอองเกสรเต็มขาติดมาด้วย?

​

นั่นแหละ… สิ่งที่เราหลงใหล

เราชอบรายละเอียดเล็กๆ ที่คนมักมองข้าม มันมีเสน่ห์มากๆ
เราเป็นคนคิดเยอะมาก และนั่นแหละคือเหตุผลที่ทำให้เรามองเห็นความพิเศษในสิ่งเล็กๆ พวกนี้

 

จุดเริ่มต้นของการทำศิลปะ ไม่ได้มาจากความฝันที่ใหญ่โต แต่มาจากความกระหาย—อยากขีด อยากวาด อยากเล่า

​

เราเชื่อว่า  'ศิลปะ 'ไม่ได้ส่งผลทางกายภาพโดยตรง แต่ยกระดับทางความคิด จิตใจ และจิตวิญาณ

​

เวลาสร้างผลงาน เราใส่รายละเอียดเล็กๆ ไว้เสมอ ทั้งเส้น สี พื้นผิว หรือวัสดุ
บางคนอาจไม่ทันสังเกต แต่เรารอให้ใครบางคนเจอมันเข้าโดยบังเอิญ
เราชอบขบคิด ตีความ และอยากให้คนดูสนุกไปด้วยกัน ถ้าพวกเขาถาม เราก็จะถามกลับว่า...
“คุณวิเคราะห์ได้ถึงไหนแล้วละ?”

​

เราจบภาพยนตร์มา และได้แง่คิดหนึ่ง ติดมาว่า
ถ้าผู้กำกับไม่ใส่จุดนั้นลงไป แปลว่า เขาไม่อยากให้คนดูสนใจตรงนั้น
เราคิดแบบเดียวกัน—ทุกอย่างที่อยู่ในเฟรม ล้วนถูกใส่มาโดยตั้งใจ เทคนิคไม่ตายตัว ขึ้นอยู่กับว่าอยากเล่าอะไร อยากให้คนดูรู้สึกยังไง

​

หวังว่า ถ้าคุณหยุดดูนานพอ... คุณจะเห็นบางอย่างที่คุณไม่เคยเห็นมาก่อน